برای خواندن به ادامه مطلب مراجعه کنید …

+ی لیوان دیگه بریزم؟
_نه دیگه جاندارم اره خلاصه این دختر هیچی نداره هیچی ولی فقط و فقط بخاطر قیافش این همه طرفدار داره تونسته این خواننده رو تورکنه
حالا من و توچی نهایتش این همه درسم بخونیم ته تهش یکی با چهره ی خوشگلش میاد و گند میزنه به بختمون مگه تقصیرما چیه که هیچ چیز خیلی زیبایی نداریم که جلب توجه کنه.

شانسو نگاه تورو خدا!!
***
خودمو ولو کرده بودم رو مبل و مثل فیلما ی لیوان تو دستم گرفته بودم البته با این تفاوت که تو لیوان من چایی بود نه اسپرسو تو حال خودم به حرف های دوستم فکر میکردم که یدفعه حواسم پرت شد و لیوان از دستم افتاد ریخت روی بدنم به شدت عصبی شدم و با حالت قهر رو به بالا گفتم:”خوب شد؟”
لباسامو که داشتم عوض میکردم چشمم افتاد به چهره ی خودم، دقیقا رو به روی اینه قرار داشتم نزدیک تر شدم چشمایه معمولی رنگ پوست معمولی!
چرا پوست من جوش داره؟! اصلا چرا رنگ موی من خاص نیست و از ی نژاد برتر نیستم؟! اصلا چرا یکی شانس میاره و اروپایی میشه یکی هم مثل من باید اینجا به دنیا بیاد و این ریختی بشه؟!اینجام بدنیا میاد چرا بعضیا فرق دارن و هرجای دنیام که باشن قشنگ هستن گناه من چیه منم دلم میخواست به طور طبیعی هیکل فوق العاده ای داشته باشم توهمین افکار بودم که گزگز اون قسمتی که توسط چایی سوخته بود رشته ی افکارمو گسست رفتم به طرف اشپزخونه که پماد بردارم که انگشت کوچک پام گیرکرد به لبه ی در با گفتن ی اَه راهمو ادامه دادم.
***
قرار بود بریم به بهزیستی،اماده شدم و تا رفتم داخل ماشین شروع کردم به چک کردن عکس های انسان های زیبا، دختری جذاب با موهای خوش رنگ و لخت و قد بلند لبخندی به لب داشت اما ی لبخند تصنعی به نظر می رسید با رسیدن به محل مورد نظر گوشیو گذاشتم کنار و وارد شدیم به محض ورود به اونجا و دیدن معلولین مختلف حس عجیبی بهم دست داد جشن بود و همه ی بچه هارا ان طرف حیاط اورده بودند بعضی از ان ها معلولیت عقلی داشتن بعضیا جسمی بعضی هام هم عقلی هم جسمی ولی بیشتر از همه توجه منو پسر معلولی جلب کرد که روی تخت اوردنش پسر کامل روی تخت دراز کش بود و حتی نمیتونست سرشو بلند کنه فقط تا حد کمی میتونست سرشو تکون بده حرف هم نمیتونست بزنه ولی لبخند میزد و سعی. میکرد هرجور شده دستاشو یک ذره هم که شده به نشانه ی شادی تکان بده لبخند اون شیرین ترین لبخند دنیا بود از خودم خجالت کشیدم دست،پا،چشم،گوش،انگشت حس بویایی عقل همه چیز درست بود ولی ناشکری احساس شرم کردم از این که مدام درحال ناشکری هستم و ان ها از زندگی لذت می بردند یک نگاه محبت امیز به ان ها کافی بود تا انقدر ذوق کنند که ادمی را از خود بیخود کنند شاید هیچکدام از ان ها از دوست نداشتند که ان جا بمانند دوست داشتن پیش خانواده ی خود باشند کسی چه میداند شاید اگر ان ها هم قدرت تکلم داشتند الان مثل خیلی گروه های جامعه ازحق خود دفاع می کردند تظاهرات می کردند از دولت کمک میخواستند و…
***
زمان بسیاری گذشت تا فهمیدم اصلا نرمال بودن زیباست این که شاید افراد اندکی به سراغ تو ایند اما میدانی که فقط و فقط تورو بخاطر خود میخواهند و نگران این نیستی که اگر روزی صورتت خراب شد چه بلایی سرت می اید و نگران این نیستی که اگر روزی ثروتت تمام شود چه می شود همه ی ما نرمال ها ادمی را در زندگی میخواهیم که مارا با تمام نقص ها و کاستی ها بخواهد بدون هیچ مشکلی مارا به دوستان خود نشان بدهد ولی مشکل ما این جا است که اکثر نرمال ها به دنبال افرادی بهتر از خود می گردند برای همین است که دخترها سعی می کنند با ارایش زیاد خود را شبیه دخترهای افسانه ها کنند و پسرها با دروغ فراوان سعی در بدست اوردن این دخترهای افسانه ای هستند!
گاهی هم که شده” باخود صادق باشیم”
ببینم چه کسی را میخواهیم ما نمی توانیم همه ی صفات مورد علاقمان را در یک فرد پیداکنیم نمیتوانیم او را تغییردهیم مگر ما که هستیم دیگران را همانجور که هستند باید پذیرا باشیم و مهم تر ازهمه همانگونه که هستیم خود را پذیرا باشیم اگر این گونه بود دنیا زیباتر نمیشد؟تصور کنید موقعیتی را که دخترها از لوازم ارایشی فقط ضد افتاب استفاده می کردند و پسرها به باشگاه نمی رفتند و بعد از ان خیابان هارا برای نمایش گذاشتن بدن خود و دادن شماره متر نمی کردند تصور کنید روزی را که مردم به دنبال روش های لاغری یا چاق شدن نبودند به دنبال عمل های مرگبار زیبایی…
ان وقت دیگر مثل زمان حالای ما اکثر دخترها شبیه هم نبودند و همینطور اکثر پسرها هرکسی فرم طبیعی خود را داشتند همانند مداد رنگی های مختلف که هرکدام متفاوت اند ولی درنهایت مداد هستند بیاید قبول کنیم همه ی ما نقص هایی داریم ولی درنهایت انسان هستیم.
#یلدا.ن